Het is niet zo erg dat ik zo goed ben
Zo onnavolgbaar en zo sterk
Uitblink in werkelijk echt van alles
Alleen niet dagelijks op mijn werk
Het is niet erg te moeten leven
Zonder het respect dat ik verdien
Daar al het moois dat ik verricht heb
Door vrijwel niemand wordt gezien
Het geeft ook niet dat niemand luistert
Naar wat ik enthousiast vertel
Niet iedereen heeft het vermogen
Voor velen gaat het iets te snel
Wat geeft het dat niemand lijkt te snappen
Ik mijn gelijke nooit erken
Zolang ik zelf maar blijf geloven
Dat ik echt de beste ben

Wanneer men vraagt
Hoe is het nou?
Dan zeg ik dat het gaat
Omdat ik niet graag toevertrouw
Mijn angst en twijfel delen zou
Wil zeggen waar het op staat
Dat leven mij zo lijden doet
Ik niet weet waar ik zoeken moet
Mij waardeloos en kloten voel
Vereenzaamd leef en zonder doel
Zo opgejaagd en uitgekotst
Ontzettend klein en zonder trots
En soms het liefst het leven laat
Maar wat anders moet je dan?
Als niemand je bevatten kan
De domheid heerst op straat
Ontloop ieder pijnlijk moment
Met woorden die worden herkend
Als zeggen dat het gaat

Hij doet wel
Alsof hij het allemaal meent
Geloof het niet
Het is allemaal spel
Geef hem een vinger
Die hij dankbaar neemt
Hij belooft je hemel
Maar tracteert je hel
Denk niet
Dat hij is veranderd
Het licht gezien heeft
Zijn weg gevonden
Op het rechte pad
Hij pretendeert iets nobels
Geeft je vertrouwen
Uiteindelijk is het toch een rat
Het is niet erg
Om te ervaren
Dat mensen als hij
Ook blijven bestaan
Het gaat erom
Hem te herkennen
Paraat te zijn
Zodat hij jou niet snel kan slaan
Hem onopvallend te bespelen
Ontwapenen
Lam leggen
Zelfs ondermijnen
Voordat hij zijn gang kan gaan

Wat doe je als je vastzit
Zo ontzettend vast
Wanneer flexibiliteit
en het leven heden
Niet zo goed meer bij je past
Wanneer je zo verzand bent
Dat je het zelf
In al je starheid
Niet meer ziet
Jezelf, zoals je nu bent
Niet meer terug kent
In een sleur leeft
Iedere dag hetzelfde lied

Wat doe je als je bent geworden
Wat je nooit had willen zijn
Je niet trots bent op je prestaties
Ook al zijn die indrukwekkend klein
Als al wat kracht geeft
Is weggevallen
Je kapot bent na weer zo´n lange dag
Hoop je vergeefs
Op nog iets beters
Of geef je op en tel je af
Lijdzaam wachtend
Tot het jouw beurt is
En je Godzijdank
Vertrekken mag

Ik krijg het nooit meer uit mijn kop
Althans, niet in dit leven
Probeer in mijn gedachten
Niets meer te verwachten
Niet dat het me lukt
Maar het is een nobel streven
Ik huil nog weleens
Tranen, zomaar onbedoeld
Argeloze tranen
Onopgemerkte tranen
Parels in het donker
Wanneer je niets meer ziet
Doch werkelijk alles voelt
Mijn momenten, mijn verlies
Spontaan, gewoon heel even
In een wereld zonder tranen
Zonder gevoel
Zou ik niet willen leven

Ik zag jou in een ogenblik
Misschien hooguit een tel
Dat lijkt op zich niet heel erg lang
Maar belangrijk is het wel
Een tel is vaak al het verschil
Tussen brons, zilver of goud
In een tel moet je soms keuzes doen
Waar iemand je aan houdt
Een tel te laat
Een tel te lang
Of zelfs een tel teveel
Het maakt niet uit wie er nu telt
Een tel is essentieel
1 blik van jou dat was genoeg
Je sloeg me uit het veld
Hield 1 moment mijn adem in
En was toen uitgeteld

Niet ongelukkig
Hooguit ontevreden
Gelukkig zijn dat ligt me niet
Dat is een struikelblok gebleven
De ware reden
Waarom ik mijn huis zo vaak verliet
Niet ongelukkig
Doch verre van tevreden
Zwervend op een middenweg
Vol open eindes
En onvervulde dromen
Mijn eigen wrede vorm van pech
Altijd verder gekeken
Altijd weer dat dwalen
Altijd peper in de kont
Steeds weer wensen
Meer willen halen
Teveel, te ver, te ongezond
Nooit eens tijd om te genieten
Uit te rusten
Gelukkig zijn
Tevreden stil te staan
In plaats daarvan
Het blijven zoeken
Naar dat ultieme
Dat steeds maar dwingt
Om door te gaan

Noem het geen liefde
Noem dat het niet
Noem het lust
Genot, gemis
Verwerking van verdriet
Noem het geen liefde
Nee, niet zo
Want dat is het niet
Noem het warmte
Een teder moment
Gemeenschappelijk gebruik
Dat vertrouwd raakt
Dat zo went
Een overeenkomst
Tussen mensen
Altijd eenzaam en leeg
Die nooit durfden te wensen
Wat een ieder hier nu kreeg
Noem het van alles
Een sprankje geluk
Wederzijds verlangen
Tweezijdig gewin
Maar noem het geen liefde
Liefde is anders
Liefde zit dieper
Dat zit er niet in

Ik ben zo anders
Losgeslagen
Dat is zeker
Dat is waar
Is anders zijn dan soms een ziekte
Iets heel engs, niet zonder gevaar
Siert het mij
Om om te lopen
Weg van anderen
Uit de rij
Gewoon je eigen weg bepalen
Schijt aan alles
Vogelvrij
Is het anders
Om te kiezen
Voor jezelf, voor je gevoel
Eens niet te doen wat men verwacht
Te leven voor een nobel doel
Waarin jij jezelf zo eerzaam acht
Is anders zijn
Misschien de reden
Om af te stoten, af te weren
Tegenop te zien als een bezwaar
Als jij het weet
Mag je het zeggen
Geneer je niet
Ja, zeg het maar…

Mijn oma Hoek uit de Rubroek
Ik zie haar in haar stoel nog zitten
Commandeert de ganse dag met luide stem
Haar taalgebruik mag wel wat minder
Daarop zit niet echt een rem
Ze wil nog weleens wat verwensen
Loerend naar mensen door het raam
Gehuld in toffels en pantykousjes
Kent zij iedereen van naam
Die halve gek, die pleurislijer,
Die viezerik haar vent is dood
Godvert over alles wat ze ziet
Oma is nogal zwart-wit
Nee, ze spaart de dingen niet
Ze strompelt moeizaam naar de keuken
Zet koffie en ploft weer in haar troon
Ze rookt niet meer, eet pepermuntjes
Heeft suiker maar snoept wel door gewoon
Daardoor weer ruzie met haar dokter
Die haar behandelt als een kind
Ze scheldt hem stijf om zoutloos eten
Het maakt niet uit hoe hij dat vindt
Ze vertelt weer verder over mensen
Die vreemdgaan, ruig zijn of aan de grond
Kankert op opa die weer zijn snor drukt
En op die vuile teringhond
Haar mattenklopper is legendarisch
Soms denk ik daar nog wel aan terug
Wie liep te kloten die kon hem krijgen
Ook al was ze niet meer zo vlug
Ze schold op hem maar hield van opa
Die zij op het laatst zo heeft gemist
Ik vergeet echt nooit meer zijn crematie
Ze donderde huilend op zijn kist
Die grote mond, dat kleine hartje
Zo herinner ik haar het meest
Mocht bij haar slapen, spelen, eten
Voelde me thuis, ik was haar kleinzoon
Ben er als kind heel vaak geweest
Een tijd geleden, begraafplaats Crooswijk
Bezocht mijn vaders gewijde grond
En ook het graf van mijn lieve oma
Die altijd zei waar het op stond….